http://karimi2.persiangig.c

تیم ملی افغانستان

تیم ملی افغانستان برای آمادگی شرکت در  مسابقات غرب آسیا به دوبی آمده است و قرار است تا زمان برگزاری مسابقات در اردوی دوبی به تمرینات خود ادامه دهند . این مسابقات در ماه مارچ در بانکوک پایتخت تایلند برگزار شود. 

تیم ملی فوتبال افغانستان در این مسابقات در گروه سوم با تیم‌های لائوس، سریلانکا و مغولستان دیدار خواهد کرد. مسئولان فدراسیون فوتبال و مربیان تیم ملی فوتبال افغانستان خوشبین هستند که بتوانند بعد از ورود چهره‌های جدید به تیم ملی، در این مسابقات نتایج خوبی را کسب کنند.به گفته محمد یوسف کارگر مربی تیم ملی فوتبال افغانستان، چهره‌های جدید از بهترین بازیکنان لیگ برتر فوتبال افغانستان،

افراد دعوت شده به اردوی ملی در دوبی عبارتند: از فریدون خطیبی، علی احمد یارزاده، حمید الله کریمی، رفیع بارکزی و وحید ندیم از تیم طوفان هریرود، منیرالحق ندیم، مصطفی رضایی و فیاض عزیزی از تیم سیمرغ البرز، عبدالقیوم سپاند و فیض محمد فیضی از تیم میوند اتلان، مقدر قاریزاده از تیم شاهین آسمایی، امیرالدین شریفی و زین الدین شریفی از مهاجرین افغان مقیم ایران، آرش هاتفی، فردین شیوانی، یوسف مشرقی و ادریس مشرقی از مهاجرین افغان مقیم آمریکا، منصور فقیریار، جلال الدین شریعتیار، حسیب آرین، مصطفی آزادزوی، مصطفی حدید، ادریس هجرت، حسیب وفا، مسعود اصیل، سنجر احمدی و بلال آرزو از مهاجرین مقیم اروپا و حمید الله یوسفزی، سلیم کوهستانی، اسلام امیری، فیصل سخیزاده و سید مقصود هاشمی از بازیکنان سابق تیم ملی؛ جزء بازیکنان دعوت شده به تیم ملی فوتبال افغانستان هستند.

علی احمدیارزاده، بازیکنی که از تیم طوفان هریرود دعوت شده است تمرینات را بسیار فشرده می‌داند. او گفت: "در حالیکه در گذشته هم در تیم ملی فوتبال افغانستان بازی کرده‌ام اما اینبار حضور در لیست 23 نفره تیم ملی بسیار سخت و مشکل شده است. باید زیاد کوشش کنیم تا بتوانیم نظر مربیان را برای حضور در ترکیب تیم جلب کنیم."

امرالدین شریفی، بازیکنی است که به تازگی از ایران به افغانستان آمده است و با بازیهای زیبای خودش در لیگ برتر فوتبال کابل به این اردو دعوت شده است. او گفت:"زمانی‌که از طرف یکی از دوستان برای بازی در یک باشگاه کابل به افغانستان دعوت شدم، بسیار مردد بودم که آیا به کشورم بازگردم یا نه؟ اما بعد از مشورت با خانواده تصمیم گرفتم که همراه با برادرم عازم کابل شویم؛ بعد از آمدن به کابل به تیم استقلال کابل پیوستیم و در لیگ کابل همراه با این تیم به میدان رفتیم."

او گفت: "وقتی مسابقات تمام شد تصمیم بازگشت به ایران را داشتیم اما خوشبختانه به اردو تیم ملی فوتبال دعوت شدیم. این برایم بسیار خوشحال کننده است که توانسته ام همراه با برادرم در مدت کم حضور در کشور به تیم ملی دعوت شویم.

تیم ملی فوتبال افغانستان ده روز در کابل تمرینات فشرده را انجام داد و بعد از آن در امارات متحده عربی کنار هم جمع شده و به تمرین خود ادامه دادند.

دیدار دوستانه با تیم الاتحاد

تیم ملی فوتبال افغانستان در اردو تمرین خود در دوبی، عصر روز سه شنبه (29 جنوری) در یک دیدار دوستانه به مصاف تیم فوتبال الاتحاد ایرانی‌های مقیم امارات رفت. این تیم توانست این الاتحاد را به راحتی و با نتیجه شش بر یک شکست دهد. در این بازی آرش هاتفی دو گل، امرالدین شریفی دو گل، منیرالحق ندیم و مصطفی آزاد‌زوی هر کدام یک گل زدند. در حالیکه از این بازی هیچ تبلیغاتی صورت نگرفته بود، تعداد زیادی از افغان‌های مقیم امارات برای تماشای بازی به استادیوم ورزشی ایرانیان آمده بودند و از نزدیک تیم خود را تشویق می‌کردند.

براساس گفته سرمربی تیم ملی فوتبال افغانستان، تا 31جنوری 23 بازیکن که بتوانند در این تمرینات رضایت مربیان را جلب کنند به مسابقات چلنج کپ آسیا معرفی خواهند شد.

تیم افغانستان در نخستین بازی خود در چارچوب مسابقات این دوره به مصاف تیم سریلانکا خواهد رفت. وی از این که جمعی از ورزشکاران از ایران و اروپا به او پیوسته و مسابقه‌ی دوستانه که با حضور آنان برگذار شده، بسیار امیدوار است.

کریمی

حضرت با بیانی زیبا و تعبیری حزن انگیز با این ماه خداحافظی می‌کند. از این ماه به گونه‌ای توصیف می‌کند که هیچ تاجری در هیچ جای دنیا این سود را نبرده است. او با آه و اشک و ناله ، از رفتن این ماه اظهار ناراحتی می‌کند و آمدن دوباره اش را انتظار می‌کشد. این گونه بیان می‌کند: «واربحنا افضل ارباح العالمین » ما سودی که در این ماه بردیم هیچ تاجری در هیچ گوشه دنیا نبرده است. «ثم قد فارقنا عند تمام وقته و انقطاع مدته و وفاء عدده »، این ماه بعد از آن که پایانش فرارسید، از ما مفارقت و هجرت کرد و ما را تنها گذاشت «فنحن مودعوه وداع من عز فراقه علینا»، پس ما هم با ماه خدا وداع می‌کنیم وداع با دوست عزیزی که مفارقتش برای ما توان فرساست، «و غمنا و اوحشنا انصرافه عنا» ما کسی را وداع می‌کنیم که رفتنش برای ما بسیار گران و سخت است و ما را غمگین می‌کند و به وحشت و ترس می‌اندازد هر انسانی با بهترین عزیزانش که به آنها علاقه دارد؛ با سلام آغاز می‌کند و با سلام و صلوات خدا‌حافظی و وداع می‌کند و می‌فرماید: «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا شَهْرَ اللَّهِ الْأَکْبَرَ وَ یَا عِیدَ أَوْلِیَائِهِ الْأَعْظَمَ»؛ خداحافظای ماه بزرگ خدا و عید بزرگ اولیای خدا! «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَکْرَمَ مَصْحُوبٍ مِنَ الْأَوْقَاتِ وَ یَا خَیْرَ شَهْرٍ فِی الْأَیَّامِ وَ السَّاعَاتِ» خداحافظ‌ای بزرگ‏ترین همراه از میان زمان‏ها و اوقات؛ و بهترین ماه‏ها در ایّام و ساعات. «السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ شَهْرٍ قَرُبَتْ فِیهِ الْآمَالُ وَ نُشِرَتْ فِیهِ الْأَعْمَالُ» خداحافظ ‌ای ماهی که آرزوهایمان در تو نزدیک شد؛ خداحافظ ‌ای ماهی که اعمال نیک در تو منتشر شد.» السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ قَرِینٍ جَلَّ قَدْرُهُ مَوْجُوداً وَ أَفْجَعَ فِرَاقُهُ مَفْقُوداً، خداحافظ ای همراه من که ارزش تو بالا بود و اکنون که می‏ روی دلم را به درد می‏‌آوری. فراق تو برای من بسیار دردناک است. «السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ أَلِیفٍ آنَسَ مُقْبِلًا فَسَرَّ» خداحافظ ای مونس من، که وقتی آمدی مرا خوشحال ‏کردی، «وَ أَوْحَشَ مُنْقَضِیاً فَمَضَی» و اکنون که می‏‌روی، مرا به وحشت می‌‏اندازی، که بدون تو چه کنم.

ای ماه دوری از زشتی‌ها 

در فرازهایی از دعا می‌فرماید: «السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ مُجَاوِرٍ رَقَّتْ فِیهِ الْقُلُوبُ وَ قَلَّتْ فِیهِ الذُّنُوبُ» خدا حافظ ‌ای همراه من که وقتی بودی،‌ دل من رقیق بود و از آن سرسختی‌هایش بیرون آمده بود و وقتی که تو آمدی گناهانم کم شد، « السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ نَاصِرٍ أَعَانَ عَلَى الشَّیْطَانِ وَ صَاحِبٍ سَهَّلَ سَبِیلَ الْإِحْسَانِ» خدا حافظ ای ماهی که کمک کردی من بر شیطان غالب شدم و ای همراهی که راه‌های نیکی را بر من آسان کردی.

ای ماه آزادی از دوزخ، خدا‌‌حافظ

امام در فراز دیگری از این دعا می‌فرماید: «السَّلَامُ عَلَیْکَ مَا أَکْثَرَ عُتَقَاءَ اللَّهِ فِیکَ وَ مَا أَسْعَدَ مَنْ رَعَى حُرْمَتَهُ بِکَ» خدا حافظ‌ای ماهی که تعداد آزادشدگان از آتش جهنم در تو زیاد شد. «السَّلَامُ عَلَیْکَ مَا کَانَ أَمْحَاکَ لِلذُّنُوبِ وَ أَسْتَرَکَ لِأَنْوَاعِ الْعُیُوبِ» خداحافظ ‌ای ماهی که گناهان را پاک کردی و محو نمودی و همه عیب‏ها را پوشاندی. « السَّلَامُ عَلَیْکَ مَا کَانَ أَطْوَلَکَ عَلَى الْمُجْرِمِینَ وَ أَهْیَبَکَ فِی صُدُورِ الْمُؤْمِنِینَ» خداحافظ ای ماه! چه‏قدر برای گناه‏کاران طولانی بودی و چه‏قدر برای مؤمنین عظمت داشتی. السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ شَهْرٍ لَا تُنَافِسُهُ الْأَیَّامُ» خداحافظ ‌اى ماهى که هیچ ماه دیگری از تو برتر نیست. «السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ شَهْرٍ هُوَ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ سَلَام»ٌ خداحافظ ‌اى ماهى که تا تو بودى، امن و سلامت بود. «السَّلَامُ عَلَیْکَ غَیْرَ کَرِیهِ الْمُصَاحَبَةِ وَ لَا ذَمِیمِ الْمُلَابَسَةِ» خداحافظ‌اى ماهی که نه در همنشینی با تو ناراحتی وجود داشت و نه بدی و ناپسندی در حضور تو بود. «السَّلَامُ عَلَیْکَ کَمَا وَفَدْتَ عَلَیْنَا بِالْبَرَکَاتِ وَ غَسَلْتَ عَنَّا دَنَسَ الْخَطِیئَاتِ» ای ماه رمضان خداحافظ و به سلامت! همان‏گونه که تو بر ما با برکات فراوان و سلامتی فرود آمدی و ناپاکی‌‏های گناه را از ما زدودی و ما را از خطاها شست و شو دادی.

ناراحت از رفتن تو و چشم انتَظار آمدن دو باره‌ات

السَّلَامُ عَلَیْکَ غَیْرَ مُوَدَّعٍ بَرَماً وَ لَا مَتْرُوکٍ صِیَامُهُ سَأَماً«‌ خداحافظ که در این وقت وداع، نه از تو ناراحتیم و نه از روزه‏ داری‏‌ات خسته شده‌‏ایم». «السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ مَطْلُوبٍ قَبْلَ وَقْتِهِ وَ مَحْزُونٍ عَلَیْهِ قَبْلَ فَوْتِهِ» خداحافظ از جانب من که خواستار تو بودم و پیش از آمدنت خوشحال بودم که تو خواهی آمد و اکنون هم که می‏‌‌خواهی بروی، اندوهگین شده‌ام که از دوری‏ات چه کنم! «السَّلَامُ عَلَیْکَ کَمْ مِنْ سُوءٍ صُرِفَ بِکَ عَنَّا، وَ کَمْ مِنْ خَیْرٍ أُفِیضَ بِکَ عَلَیْنَا» خداحافظ که چه بدی‏هایی را از ما دور کردی و چه خیراتی را با آمدنت نصیبمان کردی!

ای ماه مبارک و ای شب قدر خدا‌حافظ

در فراز دیگر می‌فرماید: السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ عَلَى لَیْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِی هِیَ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ» خداحافظ و درود بر تو و شب قدر که از هزار ماه برتر است.ا« لسَّلَامُ عَلَیْکَ مَا کَانَ أَحْرَصَنَا بِالْأَمْسِ عَلَیْکَ وَ أَشَدَّ شَوْقَنَا غَداً إِلَیْکَ.» خداحافظ که تا بودی، مشتاق آن بودیم که بیشتر بمانی و اکنون که می‌روی، دل‏هایمان برای دیدار دوباره‌‌‏ات پَر می‌‏کشد. «السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ عَلَى فَضْلِکَ الَّذِی حُرِمْنَاهُ، وَ عَلَى مَاضٍ مِنْ بَرَکَاتِکَ سُلِبْنَاهُ» خداحافظ و درود بر تو و درود بر فضل و کرمت که از آن محروم گشتیم و برکات گذشته‏‌ات را از کف دادیم. «اللَّهُمَّ إِنَّا أَهْلُ هَذَا الشَّهْرِ الَّذِی شَرَّفْتَنَا بِهِ» خداوندا ما «اهلِ» این ماه بودیم و تو ما را به آن شرافت بخشیدی و با آن، بر سر ما منّت گذاشتی! ... هر کسی در این ماه شامل رحمت خداوند نشده باشد؛ بعید است که در ماه‌های دیگر مشمول رحمت خدا گردد. حدیث از امام صادق(ع) اشاره به این فراز دارد و می‌فرماید: « مَنْ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ إِلَى قَابِلٍ إِلَّا أَنْ یَشْهَدَ عَرَفَةَ» پس حضرت در ادامه دعا عرضه می‌دارد: خدایا تو آن توفیق را دادی که ما اهل این ماه باشیم در حالی که عده‌ای از فضیلت این ماه به خاطر شقاوتشان محرومند، پروردگارا تو مولای مایی در آنچه ما را به شناخت آن برگزیده‌ای و ما را راهنمایی کردی که از آن پیروی کنیم و در پرتو توفیق تو، به روزه و نماز آن با اعتراف به تقصیر نایل آمدیم و اندکی از وظایف بسیار را ادا کردیم . پروردگارا در حالی تو را ستایش می‌کنیم که به بد رفتاری خود اقرار و به ضایع نمودن نعمت احکام تو و عمر خویش اعتراف داریم و برای توست از ناحیه دلهای ما پیمان پشیمانی و از ناحیه زبان پوزش طلبی صادقانه، پس اجر مصیبت در اعتراف به تقصیر را به ما عنایت و عوض خیری به ما لطف فرما. و پذیرش پوزش را برای ما مقرر فرما و ما را در تقصیر از ادای حق خود سرزنش مکن و عمر ما را تا ماه مبارک آینده طولانی بفرما و هنگامی که ما را به سال آینده رساندی کمک کن تا آنچه در خور توست عبادت کرده و آنچه سزاوار توست طاعت کنیم و توفیق انجام کار نیک را به طور مستمر به ما عطا فرما تا آنچه شایسته مقام توست در تمام ماه مبارک رمضان که در مدت عمر ما پیش می آید جبران شود. امام سجاد در فرازهای پایانی این دعا می فرماید: پروردگارا هجران ماه مبارک را که مصیبت ماست برای ما در روز عید فطر با برکت جبران فرما و ثواب همه کسانی که تا روز قیامت در این ماه روزه، می‌گیرند یا عبادت می‌کنند برای ما نیز مقرر فرما !

خدایا کسانی که از روی جهالت و نادانی و یا شایستگی نعمت روزه‌داری و عبادت تو را پیدا نکرده‌اند؛ مشمول رحمت خود بفرما ! و بحق روزه‌داران و عبادت‌کنندگان درگاهت؛ آنان را نیز به راهی که رضای تو در آن است هدایت فرما! منع: خبرگزاری آوا.

والسلام.

روزه عبادتی است سازنده و نقش مفیدی در تربیت دینی انسان دارد. توسط روزه است که انسان رشد دینی و مذهبی پیدا می‌کند و به درجه کمال و رشد معنوی می‌رسد. پی‌بردن به فلسفه روزه و آثار و پیامدهایی که بدنبال آن می‌آید، باعث می‌گردد، بسیار از افراد جلب و جذب برنامه‌های دینی شوند. چنانکه در گذشته بیان شد؛ روزه دارای آثار فردی و جمعی است که در یاداشت گذشته به آثار فردی آن پرداخته شد و در این یاداشت به آثار جمعی آن اشاره می‌گردد

1. تساوی افراد در پیشگاه خداوند

یکی از آثار تربیتی روزه در بعد جمعی، احساس تساوی در برابر قانون دینی در پیشگاه خدواند است و همة‌ی انسانها در پیشگاه خداوند در ابتدای امر مساوی است به این معنی که خداوند قانونی را که برای بشر وضع کرده شامل همة انسان‌ها می‌شود. در آن سیاه و سفید و پولدار و بی‌پول معنی ندارد. همه در یک سطع قرار دارند. این باور دینی، موجب آرامش خاطر افراد گردیده و زمینهساز امنیت اجتماعی می‎شود. اگر همه‎ی افراد جامعه احساس کنند هیچ کس از دایره‌یقانون بیرون نیست به مرور زمان روحیه‌ی قانون مداری در جامعه تقویت می‎گردد.

خداوند در ماه رمضان، تساوی و برابری افراد در برابر قانون را اعمال داشتهو همه را به طور یکسان موظف به روزه داری کرده است. چنان که امام صادق(ع) به همینمطلب اشاره کرده و در جواب "هشام بن حکم " درباره ی فلسفه‎ی وجوب روزه می فرماید: "امّا العلّه فی الصیام لیستوی به الغنی والفقیر... فاراد الله عزّ وجلّ ان یسوّیبین خلقه؛ علّت وجود روزه آن است که فقرا و ثروتمندان یکسان شوند. ... پس خداوندخواسته به وسیله‎ی روزه، بین بندگان خود تساوی برقرار کند..."[1]

خواسته‌ی خداوند این بوده که در ماه مبارک رمضان، همه آحاد جامعه به طور یکسان گرسنگی و تشنگی را چشیده، و سختی و فشارهای ناشی از روزه داری را در کنار هم تحمل نمایند و همه افراد جامعه در برابر قانون دینی در یک سطع قرار گیرند. این نمونه‌ای از عدالت خداوند است که در این ماه به نمایش گذاشته شده. و احاد جامعه را امر به رعایت قانون دینی نموده است و هیچ کسی بر دیگری در برابر قانون دینی، برتری نداشته باشد.

سر انجام همه انسانها احساس می‌کنند که در یک سطح قرار دارند و کسی بر دیگری برتری ندارد و برتریهایی که کسی احساس می‌کند بر دیگری دارد از میان بر چیده می‌شود. در نتیجه جرم و جنایت که در جامعه اتفاق می‌افتاد، کاهش پیدا می‌کند.

2. کاهش جرایم

یکی دیگر از آثار روزه‌داری، کاهش جرم و گناه دراین ماه است . در اثر کنترلی که افراد روزه‌دار از تمایلات خویش می‌کنند؛ موجب می‌شود که عوامل و زمینه‌های گناه به مقدار قابل توجهی کاهش پیدا کند. از این رو است که جرم و جرایم در جامعه کاهش پیدا می‌کند و امنیت اجتماعی به وجود می‌آید. یکی از عواملی که روزه‌دار از او در امان هست؛ شاید این روایت باشد که به آن اشاره شده است . شیطان در ماه مبارک رمضان در غل و زنجیر است :« یا معاشر الناس اذا طلع هلال شهر رمضان غلت مرده الشیطان ... و غلت ابواب النار؛  ای مردم زمانی که هلال ماه رمضان طلوع کند شیطان و عواملش درزنجیر می‌شوند و ... درهای آتش بسته می‌شود. "[2]

شاید بتوان گفت که منظورپیامبراکرم(ص) از به زنجیرشدن شیاطین، کاهش یافتن عوامل و زمینه‌های گناه در ماهرمضان است. با کاهش جاذبه‌ها و زمینه‌های گناه، وسوسه‌های شیاطین نیز کارایی خود رااز دست می‌دهد؛ گویی که شیطان در بند شده و نمی‌تواند انسان‌ها را به سوی گناه،خلاف و فساد بکشاند. بدین ترتیب می‌توان گفت که یکی از آثار و پیامدهای روزه‌داریکاهش جرم و خلاف در جامعه و افزایش امنیت اجتماعی است.  بنا بر این، انسانها در برابر قانون الهی یکسان هستند .

3. پرورش روحیه‎ی مواسات

آثار دیگر روزه در بعد جمعی، پرورش روحیه‌ی مواسات در میان افراد جامعه است. به این معنی که همة مردم در پیشگاه خداوند و در برابر قانون از جانب پروردگار عالم یکسان است. همه انسانها از نعمت یکسان برخوردار می‌گردند و انسان ها را توصیه به همدردی با افراد نیازمند نموده، و آنها را با نعمتهایی که خداوند در اختیارش گذاشته شریک سازد. در این صورت است که پرورش روحیه‌ی همدردی و کمک به همنوعان در افراد فراهم می‌شود. به ویژه در ماه مبارک رمضان نیازمندان، نیاز به کمک بیشتری دارند. پیامبر(ص) در این باره می‌فرماید:« وشهر المواساه و شهر یزید فی رزق المؤمن؛ماه رمضان، ماه مواسات و همدردی با دیگران است و در این ماه روزی انسان مؤمن زیادمی‎گردد.»[3] خداوند می‌خواهد روحیه سخاوت در وجود انسان زنده گردد.

4. پرورش روحیه‌ی سخاوت

با توجه به این که در منابع اسلامی توصیه‌های فراوان به اطعام و افطار در ماه مبارک رمضان شده و اجر و پاداش فراوانی که در مقابل آن داده شده، این می‌تواند فرصت مناسبی برای پرورش روحیه سخاوت و خود سازی در این ماه باشد.

پیامبر(ص) فرمود: «من فطّر صائماً کان له مثل اجرهمن غیر ان ینقص منه شیئ؛ هرکس روزه داری را افطاری دهد برای او اجری مانند پاداش آنروزه دار داده می‎شود بدون آن که از مزد او کاسته شود.»[4]
پیامبر اکرم(ص) در پاسخ به پرسش فردی که عرض کرد همه توانایی مالی چندانی ندارند تا افطاری دهند،فرمود: «انّ الله کریم یعطی هذا الثواب لمن لایقدر الّا علی مذقه من لبن یفطّر بهاصائما او شربه من ماء عذب او ثمرات لا یقدر علی اکثر من ذلک؛ خداوند کریم فرموده، اینثواب و پاداش را برای کسی که به جز مقداری از شیر یا جرعه‎ی آب ویا چند دانه خرما،بیشتر توانایی ندارد نیز عطا می‎کند. »[5]

5. انسان دوستی

یکی دیگر از آثار تربیت جمعی روزه، نوع دوستی است. اغنیا و ثروتمندان افراد ضعیف جامعه را درک کند. به ویژه در ماه مبارک رمضان احساس می‌کنند که آنان در طول سال چه سختی‌ها و مشکلاتی می‌کشند بدین منظور روحیه‌ی ترحم، انسان دوستی، مهربانی و دل سوزی نسبت به فقرا در آنان به وجود می‌آید.

روایت زیادی داریم که به این مهم پرداخته‌اند و به نمونه‌ا‌ی اشاره می‌گردد؛ چنانکه امام صادق(ع) در جواب هشام می‌فرماید: «لانّ الغنی لم یکن لیجد مسّالجوع فیرحم الفقیر لانّ الغنی کلّما اراد شیئاً قدرعلیه... وان یذیق الغنی مسّالجوع والا لم لیرق علی الضعیف فیرحم الجائع؛ شخص متمکن و پول دار هرگز احساس گرسنگیرا درک نکرده تا بر شخص فقیر و بی بضاعت رحم کند، چرا که آنان هر وقت هرچهخواسته‎اند در اختیارشان بوده و رنج نداری را نچشیده‎اند پس خداوند خواسته بهثروتمند هم، طعم گرسنگی را بچشاند و این درد را برای او ملموس سازد، تا شاید دل اوبرای افراد بی‎چاره نرم شده، بر گرسنگان ترحم کنند.»[6]

بیان زیبای دیگری از امام صادق(ع) در این باره داریم که می‌فرماید: « لیجد الغنی مض الجوع فیحنوا علی الفقیر؛ روزهرا خدا واجب کرده[ تا افراد ثروتمند درد گرسنگی را بیابند و بر فقرا ترحّم نمایند»[7]

امام یازدهم(ع) نیز اشاره‌ای در این باره دارد: « فرض الله الصیاملیجدالغنی مس الجوع لیحنوا علی الفقیر؛ روزه را خداوند واجب کرده تا ثروتمندان مزهو طعم گرسنگی را لمس کنند تا شاید بر فقرا ترحّم نمایند.»[8] در خطبه ی شعبانیه به این مهم اشاره کرده و می فرماید: «و تصدقواعلی فقرائکم و...به نیازمندان و بینوایانتان صدقه بدهید.»[9] در روایت داریم که صدقه قبل از آن که بدست فقیر برسد، ثواب آن به حساب صدقه دهنده واریز می‌گردد. صدقه قبل از این که مشکلات مستمندان را بر طرف نماید؛ مشکلات صاحب صدقه و گرفتاریهای آنها را بر طرف می‌کند.

بنا بر این تحمل مشقتهای گرسنگی و تشنگی موجب می‌شود؛ که در میان افراد ثروتمند و غنی رقت قلب نسبت به فقیر،به وجود آید و عواطف انسان دوستانه آنان تحریک شده، و با فقرا و مستمندان اظهار همدردی نمایند. سر انجام دلسوزی آنان باعث می‌شود که مقدار از غذاهای اضافی را دور نیاندازد و در وعده‌های غذایشان صرفه جویی و به فقرا هدیه کنند.

6. صرفه‌جویی

یکی از آثار تربیت جمعی روزه، صرفه جویی درمصارف زندگی است و این مسئله در ماه مبارک رمضان بیشتر اتفاق می‌افتد. یک وعده‌ی غذا حذف می‌گردد و از پس انداز آنها می‌تواند افراد فقیر را سیر نماید. به ویژه که در این ماه، احسان به فقرا سفارش شده است امام صادق(ع) فرموده: «و الاحسان الیالفقرا؛ یکی از آثار روزه احسان به فقرا است»[10] و خودداری کردن ثروتمندان موجب می‌گردد، آنان به یاد مستمندان و فقرا بیافتد و درآمدهای مازاد خویش را با آنان تقسیم نموده، و یا زکاة و سهمی از مال خود را به آنها اعطا کند؛ خود این امر باعث می‌شود که مستمندان از تنگدستی و فقر رهایی یابد و از مرگ قطعی که ناشی از گرسنگی و امراض، دامن گیر آنان می‌گردد، نجات یابد.

بنا بر این روزه علاوه بر این که یکی از برنامه‌های دینی است و خداوند امر به انجام آن نموده است؛ برای سلامتی روحی و جسمی نیز مفید است که در جای جایی از روایات منصوب از ائمه اطهار به آن اشاره شده است. به علاوه، زمینه‌ساز آثار و فواید بی‌شماری نیز هست که به نمونه‌هایی اشاره گردید. در هر کدام از این آثار درسهای سازنده‌ا‌ی نهفته است که با اندک توجه به این مهم براحتی می‌توان به آن پی‌برد.

                                                                                 وسلام