یا مقلب القلوب والابصار ، یا مدبر اللیل والنهار ،

یا محول الحول والاحوال، حول حالنا الی احسن الحال

ای دگرگون کننده‌ی قلبها و چشمها،‌ ای گرداننده و تنظیم کننده‌ی روزها و شبها؛‌ای تغییر دهنده‌ی حال انسان و طبیعت؛ حال ما را به بهترین حال دگرگون فرما. قلب ما را با نورانیت ایمان دگرگون و چشمهای ما را با دیدن بهار نورانی فرما و شبها و روزهای خوب زندگی ما را همیشه به یاد خدای متعال تدبیر فرما و ای کسی که دگرگونی حالات همة مخلوقات به دست توست؛ حال ما را به بهترین وجه متحول و دگرگون فرما.

یکی از فصل‌های خوب خداوند فصل بهار است که این فصل خوب خداوند، تحولی عظیم در عالم طبیعت ایجاد می‌کند. علاوه بر این که تحول بزرگ در عالم طبیعت ایجاد می‌شود؛ سبزه‌ها را خرم و گل‌ها را شاد و شکوفا می‌کند؛ به انسان‌ها نیز شادی معنوی و هم شادی ظاهری می‌بخشد؛ ظاهری مثل این که روزهای تعطیلی در کنار خانواده و فارغ از دغدغه‌‌ها و مشغله‌های کاری و فکری؛ از دیدنیها و منظره‌ها دیدن می‌کنند. «مواقع تفریح و شادمانی فرصتی است .افراد عاقل زندگی را مغتنم می‌شمارند و از آنها به نفع خوشبختی و سعادت خویش استفاده می‌کنند[1]»

اما شادی‌های معنوی، مؤمنین فرصت را غنیمت شمرده و به زیارت قبور ائمه و معصومین(ع) و دیدن دوست و فامیل و بزرگان دینی و والدین و انجام صله‌ای رحم که اجر، پاداش و ثواب زیادی دارد؛ می‌روند. با انجام کارنیک و خیرخواهانه، لهظه‌ای هم فکر و اندیشه‌ای گناه در دلهایشان خطور نمی‌کند« و کل یوم لا یعصى الله فیه فهو عید»[2]روزی که فکر و اندیشه‌ای غلظ در وجود انسان راه پیدا نکند، آن روز برای انسان عید محسوب می‌شود. بنا بر این، در این روزها از رفتار بی‌مورد، گفتار بی‌جا و انجام خلاف، جدا پرهیز شود. به خصوص که ایام تحویل سال (1393ش) به ایام الله فاطمیه مصادف شده است. مناسبت‌‌ها و شعائر دینی - اسلامی را پاسداریم.

بنا بر این، در روزهای خوش و خرم بهاری تن خویش را به هوای زلال بهاری سپرده و از این آب و هوای زیبا بهرمند شویم؛ چون که آب هوای بهاری تأثیر فوق العاده‌ای بر روح، جسم و کالبد انسان دارد.

در باره تأثیر آب و هوای بهاری جمله‌ی زیبایی را از پیامبر(ص) می‌شنویم که فرمود:«وَ رَوَوْا عَنِ النَّبِیِّ (ص) اغْتَنِمُوا بَرْدَ الرَّبِیعِ فَإِنَّهُ یَفْعَلُ بِأَبْدَانِکُمْ مَا یَفْعَلُ بِأَشْجَارِکُمْ وَ اجْتَنِبُوا بَرْدَ الْخَرِیفِ فَإِنَّهُ یَفْعَلُ بِأَبْدَانِکُمْ مَا یَفْعَلُ بِأَشْجَارِکُمْ »

سرمای بهار را غنیمت بشمارید که با بدن‌های شما همان کاری را می‌کند که با درختان می‌کند و از سرمای پاییز دوری کنید که با بدن‌های شما همان کاری را می‌کند که با درختان می‌کند .»[3] درختان و سبزه‌هایی که در فصل بی‌رحم و سنگ‌دل پائیزی، زرد و خشک و به زمین می‌ریخت؛ اینک در هوای روح بخش ‌بهاری می‌رقصد و شادمانی کرده و جهان را عطرآگین می‌کند. مثنوی معنوی کلام زیبای پیامبراسلام(ص)را چنین به نظم در آورده است:

گفت پیغمبر ز سرمای بهار           تن مپوشانید یاران زینهار

زآنکه با جان شما آن می‌کند       کان بهاران با درختان می‌‌کند

لیک بگریزید از سرد خزان          کآن کند کو کرد با باغ و رزان[4]

ای یاران از سرمای بهار تن خود را مپوشانید؛ چون باد بهار با درختان و سبزه‌ها آن می‌کند که با جسم شما می‌کند و از سرمای خزان دوری کنید، همانطوری که درختان از شدت سوز و سرمای سخت جان‌افزای خزانی به خواب می‌روند، با تن شما همان کار را می‌کند. حضرت علی(ع) می‌فرماید: «و قال ع توقوا البرد فی اوله و تلقوه فی آخره- فانه یفعل فی الابدان کفعله فی الاشجار- اوله یحرق و آخره یورق». بپرهیزید از سرمای خزانی که در آغاز سال می‌رسد و روی آورید به سرمای بهاری که در آخر سال آغاز می‌شود. زیرا سرما در دو حالت با کالبدها آن می‌کند که با درختان می‌کند؛ در آغاز، می‌سوزاند و در پایان می‌رویاند»[5]

امام صادق (ع) فرمود:  «ما مِن یَومِ نَیروزٍ إلاّ و نَحنُ نَتَوقَّعُ فِیهِ الفَرَجَ لأِنَّهُ مِن أیّامِنا و أیّامِ شِیعَتِنا؛..هیچ نوروزی نیست مگر آن که ما در آن روز منتظر فرج (ظهور قائم آل محمّد ص) هستیم؛ چرا که نوروز از روزهای ما و شیعیان ما است»[6]

رسول گرامی اسلام(ص) اگر می‌توانید هر روز را، نوروز کنید؛ یعنی در راه خدا به یکدیگر هدیه بدهید و با یکدیگر پیوند داشته باشید.[7]هدیه دادن دلها را بهم نزدیک کرده و روابط را شیرین تر می‌کند و پیوند زن و شوهری پیوندی مبارک خواهد بود.

روز نوروز یک سری آداب و رسوم دارد که در صورت امکان مراعات شود؛ چنان که طبیعت لباس نو به تن می‌کند و آب هوا دگرگون می‌شود، انسان هم لباس نویی به تن کند و سعی نماید درون خویش را از کینه و کدورت پاک کند، خودبینی و خودخواهی و تکبر را از تن خود بیرون کند. حضرت می‌فرماید: هرگاه نوروز شد، غسل کن و پاکیزه ترین لباس‌های خود را بپوش و با بهترین عطرهایت خود را خوشبو نما.[8]

دیگر از آداب و رسوم روز نوروز دعا کردن است. دعای که مرسوم است(یا مقلب القلوب والابصار ، یا مدبر اللیل والنهار ،

یا محول الحول والاحوال،...).

چنان که بزرگان دین از خداوند خواستند:«و انشر علینا رحمتک بالسحاب المنبعق و الربیح المغدق، و النبات المونق، سحا و ابلا، تحیی به ما قد مات، و ترد به ما قد فات....»

«خدایا رحمت خود را با ابر پرباران و بهار پر آب و گیاهان خوش منظر شاداب بر ما نازل فرما، بارانی درشت قطره بر ما فرو فرست که مردگان را زنده و آنچه از دست ما رفته به ما بازگرداند»[9].

بنابر این، آرزوی ما این است که خداوند در این سال، توسط آب و هوای بهاری خویش کینه و کدورت را از آسمان وجود مردم ما زایل و باران رحمت امنیت خویش را در سرزمین ما حاکم فرماید و ابرهای ظلمانی جهالت، تعصب، دشمنی‌ها را بزداید و کسانی که جا، مقام، پست، ثروت، خوشی، حیات و زندگی و شادی خویش را در نا امنی کشور و مردم ما می‌طلبد؛ هدایت فرماید و گروهک طالبانی را که سالهاست لبخند از لبهای مردم ما و شادی از چهره‌ی کودکان معصوم ما گرفته و زنان و مردم ما را دغدار عزیزانشان کرده است؛ ظالم و ظالمین را بر آنان مسلط فرماید.(اللهم اشغل ظالمین بالظالمین)و قهر و غضب خداوند را بر آنان مسلط فرماید.                                                                           والسلام.